Ψυχή μοι προλέγει φεύγειν πόθον Ἡλιοδώρας,
δάκρυα καί ζήλους τούς πρίν ἐπισταμένη.
Φησί μέν, ἀλλά φυγεῖν οὔ μοι σθένος· ἡ γάρ ἀναιδής
αὐτή καί προλέγει καί προλεγοῦσα φιλεῖ.
Την Ηλιοδώρα η ψυχή μου λέει να ξεχάσω
τις ζήλιες και τα δάκρυα μην ξαναδοκιμάσω.
Ό,τι κι αν λέει, δεν μπορώ - μα πώς το αποτολμάει
και να ζητά το χωρισμό κι ακόμα ν’ αγαπάει;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου